موارد مصرف: آمانتادین داروی کمکی دردرمان بیماری پارکینسون (اما نه در علائم‌خارج هرمی ناشی از داروها)، بوده و درپیشگیری از ابتلای به انواعی از آنفلوآنزا(ضد ویروس) سودمند است.
مکانیسم اثر: مکانیسم اثر دارو مشخص‌نیست، اما ممکن است با تأثیر بر ساخت،آزادسازی یا بازجذب دوپامین، عملکردسیستم دوپامینرژیک را تقویت کند.به‌عنوان ضد ویروس آنفلوانزا به نظرمی‌رسد از Uncoating ویروس جلوگیری‌می‌کند.
فارماکوکینتیک: آمانتادین از دستگاه‌گوارش جذب می‌شود. نیمه عمر آن بین2-4 ساعت است. بخش عمده‌داروبه‌صورت تغییر نیافته از ادرار دفع‌می‌شود.
موارد منع مصرف: این دارو در مبتلایان
به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در
افراد با نارسایی شدید کلیه منع مصرف‌دارد.
هشدارها: 1 ـ بر روی اعمالی که نیاز به دقت‌و مهارت دارند، مثل رانندگی، ممکن است‌تأثیر بگذارد.
2 ـ در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویزشود:
نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانی‌قلب، حالات توهم، سالمندان.
عوارض جانبی: بی‌اشتهایی، تهوع،عصبی‌شدن، ناتوانی در تمرکز، بی‌خوابی،گیجی، تشنج، توهمات، گوشه‌گیری، تاری‌دید، اختلالات گوارشی و ادم محیطی ازعوارض جانبی دارو هستند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی دارواجتناب شود.
2 ـ این دارو اثرات ضد پارکینسونی بسیارکمی دارد. تعداد کمی از بیماران از این
دارو سود می‌برند زیرا نسبت به اثرات آن‌تحمل حاصل می‌شود. مزیت دارو این‌است که تقریب عاری از عوارض جانبی‌جدی است.
مقدار مصرف: مقدار mg/day 100 که بعد ازیک هفته به 100 میلی‌گرم دوبار در روزافزایش می‌یابد، مصرف می‌شود. دومین‌دفعه مصرف روزانه نباید بعد از ساعت 4بعد از ظهر انجام شود. این دارو معمولاهمراه سایر داروهای ضد پارکینسون‌استفاده می‌شود.
اشکال دارویی:
Capsule: 100 mg
موارد مصرف: بیپریدین در درمان بیماری‌پارکینسون و علائم خارج هرمی ناشی ازداروها (غیر از اختلالات حرکتی دیررس)تجویز می‌شود.
مکانیسم اثر: دارو باتصحیح فعالیت اضافی‌سیستم کولینرژیک مرکزی که ناشی ازنارسایی سیستم دوپامینرژیک است،می‌تواند در بیماران پارکینسونی سودمندباشد.
فارماکوکینتیک: دارو از راه خوراکی کاملاجذب می‌شود، در کبد متابولیزه شده و دفع‌آن کلیوی است.
موارد منع مصرف: در این موارد نبایدمصرف شود: احتباس ادراری درمان‌نشده، گلوکوم با زاویه بسته، انسداددستگاه گوارش، کودکان زیر 3 سال.
هشدارها: در صورت وجود بیماری قلبی‌عروقی، نارسایی کبدی یا کلیوی بااحتیاطفراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: خشکی دهان، اختلالات‌گوارشی، گیجی، تاری دید، احتباس ادرار،طپش قلب، افزایش حساسیت، عصبی‌شدن، توهم، خراب آلودگی، افت‌فشار خون(با شکل تزریقی دارو) از عوارض جانبی‌دارو هستند.
تداخل‌های داروئی: استفاده همزمان این‌دارو با سایر داروهایی که دارای اثرات‌موسکارینی هستند، باعث عوارض جانبی‌چون خشکی دهان، احتباس ادرار،یبوست، منگی در سالمندان می‌گردد.داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای ومهارکننده‌های آنزیم MAO، داروهای‌ضدجنون دسته فنوتیازین،آنتی‌هیستامین‌ها، آمانتادین، دیسوپیرامیداز این جمله‌اند. بیپریدین با ایجاد خشکی‌دهان، اثرات نیترات‌های زیر زبانی راکاهش می‌دهد. داروهای‌پاراسمپاتومیمتیک اثر بیپریدین را کاهش‌می‌دهند. بپیریدین جذب گوارشی‌کتوکونازول را کاهش داده و اثرات‌گوارشی سیزاپراید را خنثی می‌کند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی درمان‌پرهیز شود.
2 ـ دارو می‌تواند برانجام کارهایی که نیازبه‌مهارت دارند مثل رانندگی، تأثیر بگذارد.
مقدار مصرف: از راه خوراکی، بیپریدین‌هیدروکلراید به‌مقدار 1 میلی‌گرم دوبار درروز آغاز می‌شود و به‌تدریج به 2 میلی‌گرم‌سه بار در روز افزایش می‌یابد، مقدارمصرف نگهدارنده mg/day 12ـ3 در مقادیرمنقسم است. در سالمندان ترجیح بایدحداقل مقدار دارو تجویز شود. از راه‌تزریق عضلانی یا تزریق آهسته وریدی،بیپریدین لاکتات، 5 ـ 2/5 میلی‌گرم حداکثر4 بار در روز تجویز می‌شود. در سالمندان‌ترجیح حداقل مقدار دارو باید تجویزشود.
اشکال دارویی:
Injection (As Lactate): 5 mg/ml
Tablet (As HCI): 2 mg
موارد مصرف: بتانکول برای رفع احتباس‌ادراری مصرف می‌شود.
مکانیسم اثر: این دارو باتحریک گیرنده‌های‌موسکارینی کولینرژیک در مثانه، موجب‌انقباض عضله دترسور مثانه شده وبه‌تخلیه ادرار کمک می‌کند.
فارماکوکینتیک: جذب دارو از راه
خوراکی ناقص است و از کلیه دفع می‌شود.
موارد منع مصرف: در صورت وجودانسداد در روده یا دستگاه ادراری، درمواقعی که افزایش فعالیت عضلانی‌دستگاه ادراری یا گوارشی مضر باشد،آسم، کند بودن ضربان قلب، پرکاری‌تیروئید، سکته قلبی اخیر، صرع، کم بودن‌فشارخون، بیماری پارکینسون و زخم‌گوارشی نباید مصرف شود.
عوارض جانبی: تهوع و استفراغ، تعریق،تاری دید، کاهش ضربان قلب و کولیک‌روده از عوارض جانبی این دارو
هستند.
تداخل‌های داروئی: داروهای‌آنتی‌موسکارینی موجب کاهش اثر این‌دارو می‌شوند.
مقدار مصرف: مقدار 25ـ10 میلی‌گرم 4ـ3بار در روز نیم ساعت قبل از غذا مصرف‌می‌شود.
اشکال دارویی:
Tablet: 10 mg
موارد مصرف: بنزتروپین در درمان‌بیماری پارکینسون و علائم خارج هرمی‌ناشی از داروها، (به‌غیر از اختلالات‌حرکتی دیررس) تجویز می‌شود.
مکانیسم اثر: دارو باتصحیح فعالیت اضافی‌سیستم کولینرژیک مرکزی که ناشی ازنارسایی سیستم دوپامینرژیک است دردرمان پارکینسون سودمند است.
فارماکوکینتیک: دارو از راه خوراکی‌به‌خوبی جذب و به‌راحتی وارد CNSمی‌شود. متابولیسم دارو کبدی است و ازکلیه دفع می‌شود.
موارد منع مصرف: در صورت وجوداحتباس ادراری درمان نشده، گلوکوم بازاویه بسته، انسداد دستگاه گوارش و درکودکان زیر 3 سال نباید مصرف شود.
هشدارها: در صورت وجود بیماری قلبی ـعروقی، نارسایی کبدی یا کلیوی،سالمندان بااحتیاط فراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: خشکی دهان، اختلالات‌گوارشی، گیجی، تاری دید، احتباس ادرار(باشیوع کمتر)، طپش قلب، افزایش‌حساسیت، عصبی‌شدن، توهم،خواب‌آلودگی از عوارض جانبی دارو هستند.
تداخل‌های داروئی: استفاده همزمان این‌دارو باسایر داروهایی که دارای اثرات‌موسکارینی هستند، باعث عوارض جانبی‌چون خشکی دهان، احتباس ادرار، یبوست،منگی در سالمندان می‌گردد. داروهای‌ضدافسردگی سه حلقه‌ای و مهارکننده‌های‌آنزیم MAO، داروهای ضدجنون دسته‌فنوتیازین، آنتی‌هیستامین‌ها، آمانتادین،دیسوپیرامید از این جمله‌اند. همچنین‌بنزتروپین باایجاد خشکی دهان، اثرات‌نیترات‌های زیر زبانی را کاهش می‌دهد.داروهای مقلد پاراسمپاتیک اثر بنزتروپین‌را کاهش می‌دهند. بنزتروپین جذب گوارشی‌کتوکونازول را کاهش داده و با اثرات‌گوارشی سیزاپراید ضدیت می‌کند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی درمان‌اجتناب شود.
2 ـ این دارو برانجام کارهایی که نیازبه‌مهارت دارند مثل رانندگی، ممکن است‌تاثیر بگذارد.
مقدار مصرف: از راه خوراکی 1ـ0/5میلی‌گرم (معمولا موقع خواب) که به‌تدریج‌افزایش یافته و تاحداکثر mg/day 6می‌رسد. مقدار مصرف نگهدارنده4mg/day ـ 1 است که به‌صورت یک جا یامنقسم مصرف می‌شود. در سالمندان‌ترجیح حداقل مقدار دارو باید مصرف‌شود. از راه تزریق عضلانی یا وریدی 2ـ1میلی‌گرم که در صورت بروز مجدد علائم‌تکرار می‌شود، تجویز می‌گردد.
موارد مصرف: آمانتادین داروی کمکی دردرمان بیماری پارکینسون (اما نه در علائم‌خارج هرمی ناشی از داروها)، بوده و درپیشگیری از ابتلای به انواعی از آنفلوآنزا(ضد ویروس) سودمند است.
مکانیسم اثر: مکانیسم اثر دارو مشخص‌نیست، اما ممکن است با تأثیر بر ساخت،آزادسازی یا بازجذب دوپامین، عملکردسیستم دوپامینرژیک را تقویت کند.به‌عنوان ضد ویروس آنفلوانزا به نظرمی‌رسد از Uncoating ویروس جلوگیری‌می‌کند.
فارماکوکینتیک: آمانتادین از دستگاه‌گوارش جذب می‌شود. نیمه عمر آن بین2-4 ساعت است. بخش عمده‌داروبه‌صورت تغییر نیافته از ادرار دفع‌می‌شود.
موارد منع مصرف: این دارو در مبتلایان
به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در
افراد با نارسایی شدید کلیه منع مصرف‌دارد.
هشدارها: 1 ـ بر روی اعمالی که نیاز به دقت‌و مهارت دارند، مثل رانندگی، ممکن است‌تأثیر بگذارد.
2 ـ در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویزشود:
نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانی‌قلب، حالات توهم، سالمندان.
عوارض جانبی: بی‌اشتهایی، تهوع،عصبی‌شدن، ناتوانی در تمرکز، بی‌خوابی،گیجی، تشنج، توهمات، گوشه‌گیری، تاری‌دید، اختلالات گوارشی و ادم محیطی ازعوارض جانبی دارو هستند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی دارواجتناب شود.
2 ـ این دارو اثرات ضد پارکینسونی بسیارکمی دارد. تعداد کمی از بیماران از این
دارو سود می‌برند زیرا نسبت به اثرات آن‌تحمل حاصل می‌شود. مزیت دارو این‌است که تقریب عاری از عوارض جانبی‌جدی است.
مقدار مصرف: مقدار mg/day 100 که بعد ازیک هفته به 100 میلی‌گرم دوبار در روزافزایش می‌یابد، مصرف می‌شود. دومین‌دفعه مصرف روزانه نباید بعد از ساعت 4بعد از ظهر انجام شود. این دارو معمولاهمراه سایر داروهای ضد پارکینسون‌استفاده می‌شود.
اشکال دارویی:
Capsule: 100 mg