BIPERIDEN
موارد مصرف: بیپریدین در درمان بیماری‌پارکینسون و علائم خارج هرمی ناشی ازداروها (غیر از اختلالات حرکتی دیررس)تجویز می‌شود.
مکانیسم اثر: دارو باتصحیح فعالیت اضافی‌سیستم کولینرژیک مرکزی که ناشی ازنارسایی سیستم دوپامینرژیک است،می‌تواند در بیماران پارکینسونی سودمندباشد.
فارماکوکینتیک: دارو از راه خوراکی کاملاجذب می‌شود، در کبد متابولیزه شده و دفع‌آن کلیوی است.
موارد منع مصرف: در این موارد نبایدمصرف شود: احتباس ادراری درمان‌نشده، گلوکوم با زاویه بسته، انسداددستگاه گوارش، کودکان زیر 3 سال.
هشدارها: در صورت وجود بیماری قلبی‌عروقی، نارسایی کبدی یا کلیوی بااحتیاطفراوان مصرف شود.
عوارض جانبی: خشکی دهان، اختلالات‌گوارشی، گیجی، تاری دید، احتباس ادرار،طپش قلب، افزایش حساسیت، عصبی‌شدن، توهم، خراب آلودگی، افت‌فشار خون(با شکل تزریقی دارو) از عوارض جانبی‌دارو هستند.
تداخل‌های داروئی: استفاده همزمان این‌دارو با سایر داروهایی که دارای اثرات‌موسکارینی هستند، باعث عوارض جانبی‌چون خشکی دهان، احتباس ادرار،یبوست، منگی در سالمندان می‌گردد.داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای ومهارکننده‌های آنزیم MAO، داروهای‌ضدجنون دسته فنوتیازین،آنتی‌هیستامین‌ها، آمانتادین، دیسوپیرامیداز این جمله‌اند. بیپریدین با ایجاد خشکی‌دهان، اثرات نیترات‌های زیر زبانی راکاهش می‌دهد. داروهای‌پاراسمپاتومیمتیک اثر بیپریدین را کاهش‌می‌دهند. بپیریدین جذب گوارشی‌کتوکونازول را کاهش داده و اثرات‌گوارشی سیزاپراید را خنثی می‌کند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی درمان‌پرهیز شود.
2 ـ دارو می‌تواند برانجام کارهایی که نیازبه‌مهارت دارند مثل رانندگی، تأثیر بگذارد.
مقدار مصرف: از راه خوراکی، بیپریدین‌هیدروکلراید به‌مقدار 1 میلی‌گرم دوبار درروز آغاز می‌شود و به‌تدریج به 2 میلی‌گرم‌سه بار در روز افزایش می‌یابد، مقدارمصرف نگهدارنده mg/day 12ـ3 در مقادیرمنقسم است. در سالمندان ترجیح بایدحداقل مقدار دارو تجویز شود. از راه‌تزریق عضلانی یا تزریق آهسته وریدی،بیپریدین لاکتات، 5 ـ 2/5 میلی‌گرم حداکثر4 بار در روز تجویز می‌شود. در سالمندان‌ترجیح حداقل مقدار دارو باید تجویزشود.
اشکال دارویی:
Injection (As Lactate): 5 mg/ml
Tablet (As HCI): 2 mg
