AMANTADINE HCI
موارد مصرف: آمانتادین داروی کمکی دردرمان بیماری پارکینسون (اما نه در علائم‌خارج هرمی ناشی از داروها)، بوده و درپیشگیری از ابتلای به انواعی از آنفلوآنزا(ضد ویروس) سودمند است.
مکانیسم اثر: مکانیسم اثر دارو مشخص‌نیست، اما ممکن است با تأثیر بر ساخت،آزادسازی یا بازجذب دوپامین، عملکردسیستم دوپامینرژیک را تقویت کند.به‌عنوان ضد ویروس آنفلوانزا به نظرمی‌رسد از Uncoating ویروس جلوگیری‌می‌کند.
فارماکوکینتیک: آمانتادین از دستگاه‌گوارش جذب می‌شود. نیمه عمر آن بین2-4 ساعت است. بخش عمده‌داروبه‌صورت تغییر نیافته از ادرار دفع‌می‌شود.
موارد منع مصرف: این دارو در مبتلایان
به صرع، با سابقه اولسرپپتیک و در
افراد با نارسایی شدید کلیه منع مصرف‌دارد.
هشدارها: 1 ـ بر روی اعمالی که نیاز به دقت‌و مهارت دارند، مثل رانندگی، ممکن است‌تأثیر بگذارد.
2 ـ در موارد زیر با احتیاط فراوان تجویزشود:
نارسایی کبدی یا کلیوی، نارسایی احتقانی‌قلب، حالات توهم، سالمندان.
عوارض جانبی: بی‌اشتهایی، تهوع،عصبی‌شدن، ناتوانی در تمرکز، بی‌خوابی،گیجی، تشنج، توهمات، گوشه‌گیری، تاری‌دید، اختلالات گوارشی و ادم محیطی ازعوارض جانبی دارو هستند.
نکات قابل توصیه: 1 ـ از قطع ناگهانی دارواجتناب شود.
2 ـ این دارو اثرات ضد پارکینسونی بسیارکمی دارد. تعداد کمی از بیماران از این
دارو سود می‌برند زیرا نسبت به اثرات آن‌تحمل حاصل می‌شود. مزیت دارو این‌است که تقریب عاری از عوارض جانبی‌جدی است.
مقدار مصرف: مقدار mg/day 100 که بعد ازیک هفته به 100 میلی‌گرم دوبار در روزافزایش می‌یابد، مصرف می‌شود. دومین‌دفعه مصرف روزانه نباید بعد از ساعت 4بعد از ظهر انجام شود. این دارو معمولاهمراه سایر داروهای ضد پارکینسون‌استفاده می‌شود.
اشکال دارویی:
Capsule: 100 mg
